เรื่องเล่าจากอดีต
พลังชีวิต
เรื่องเล่าจากอดีตส่งต่อกันมาเป็นทอดๆ แต่รายละเอียดหลักยังเหมือนเดิม...
บ้านริมคลองสองชั้นทรงปั้นหยา หน้าบ้านมีต้นมะม่วงแก้วต้นใหญ่ แผ่กิ่งก้านสาขาคลุมรั้วบ้าน รอบบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่นานาชนิด ดูสงบ รมรื่น
บ้านริมคลองหลังนี้มีเรื่องเล่ามากมาย แต่วันนี้จะขอเล่าเรื่อง “ผักตบ” ลูกแมวที่ถูกนำมาปล่อยไว้ตรงบันไดท่าน้ำหน้าบ้านริมคลอง
วันหนึ่งขณะที่ผมนั่งดูทีวีอยู่ในบ้าน เสียงน้องสาวคนเล็กก็ดังขึ้น ...พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ มาช่วยลูกแมวหน่อย..มีคนเอาลูกแมวมาปล่อย ติดอยู่ที่กอผักตบชวาหน้าบ้าน...
ผมเดินตรงออกไปที่หน้าประตูรั้วริมคลอง เห็นลูกแมวสีดำเกือบทั้งตัว เว้นตรงรอบปากที่มีสีขาวแซมมา ร้องลั่น พยายามตระกายเกาะผักตบชวาที่ลอยมาติดตรงบันไดท่าน้ำ
“ช่วยลูกแมวด้วย นะพี่ใหญ่” น้องสาวคนเล็กร้องบอกและหันมามองหน้าผมสายตาดูห่วงใย
ผมเปิดประตูออกไป ขณะที่คลื่นจากเรือหางยาว กำลังจะพัดพากอผักตบชวาที่มีลูกแมวสีดำลอยออกไป ผมก็คว้าเจ้าลูกแมวโชคดีตัวนั้นขึ้นมาได้ แล้วส่งต่อให้เธอ
เธอรับเจ้าลูกแมวโชคดีตัวนั้นอย่างดีใจ พร้อมหาผ้ามาเช็ดตัวที่หนาวสั่นของลูกแมว “..ใครหนอ..มาทิ้งได้ลงคอ..” เจ้าลูกแมวเหมือนจะรู้ว่า วันนี้ได้ที่พึ่งใจบุญแล้ว ก็เข้ามาคลอเคลียพร้อมส่งสายตาละห้อยน่าสงสาร “...ชื่ออะไรดี..” เธอพึมพำ “..ชื่อผักตบแล้วก้น..ตกลงนะ ผักตบ...” พูดไปก็ประคอง “ผักตบ” ด้วยความอ่อนโยน
ไม่นาน “ผักตบ” ลูกแมวเพศผู้สีดำสนิทขี้อ้อนก็กลายเป็นขวัญใจ หลังจากกลับทำงาน น้องสาวคนเล็กของผมจะตรงเข้าไปเล่นกับผักตบแทบทุกวัน จนกระทั้งคืนวันหนึ่ง ผมสังเกตเห็นผักตบมักจะเข้าไปในห้องน้ำเสมอ ๆ เมื่อเดินตามไปดูก็เห็นไปเลียตามพื้นห้องน้ำ และบริเวณปากทางระบายน้ำ ผมเข้าใจว่าผักตบคงจะหิวน้ำ ก็เลยรองน้ำใส่ถ้วยไว้ให้ หลายครั้งที่ผมสังเกตเห็นพฤติกรรมของผักตบเช่นนี้ จนกระทั้ง..
“ผักตบไม่สบาย เป็นอะไรไม่รู้ ไม่ยอมกิน...” ผักตบ ลูกแมวสีดำที่ได้รับการช่วยเหลือในวันนั้น นอนนิ่งตาละห้อย สุดท้าย น้องสาวคนเล็กของผมก็พาผักตบไปหาหมอ
“..หมอบอกว่า ผักตบไม่ยอมอึ ..แล้วที่ก้นก็มีเหมือนเส้นผมออกมา...”
ผมเริ่มเข้าใจว่า ที่แท้ผักตบ ไม่ได้ไปแค่เลียน้ำ แต่ไปกินเส้นผม ที่ตกค้างหลังการอาบน้ำสระผมของพวกเรา
ผักตบอาการไม่ดีขึ้น และสุดท้ายผักตบก็จากเราไป...
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เรามีความสุขที่ได้ช่วยชีวิตลูกแมวตัวหนึ่ง แม้จะเป็นความสุขเพียงวูบสั้นๆ แต่ก็ช่วยให้เราได้รู้จักเรียนรู้และยอมรับในเรื่องของ “ชีวิต” มากขึ้น
จากสุขสาระ ฉบับที่ 201 เดือนธันวาคม 2563
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น