ถ้าอายุเฉลี่ยของคนเราอยู่ที่ 75 ปี (บางท่านอาจจะบอกว่าน้อยกว่านี้ หรือมากกว่านี้..ก็ไม่ว่ากัน) เท่ากับว่าเรามีเวลาอยู่บนโลกนี้เพียง 27,375 วัน เท่านั้นเอง
27,375 วัน ช่างน้อยเหลือเกิน..แล้วถ้าวันนี้คุณอายุ 20 ปี เท่ากับคุณใช้เวลาไปแล้ว 7,300 วัน ลองหักลบดูครับว่า คุณเหลือเวลาอยู่อีกกี่วัน?
จะทำอย่างไรกันดี ? กับเวลาที่เหลืออยู่สองหมื่นกว่าวัน หรือ อีกห้าพันกว่าวัน ของใครบางคน และจะอยู่ถึงหรือไม่ ยังต้องคิด!
คุณยังแอบรักใครอยู่ในใจ..แต่ไม่กล้าพูดได้แต่ดูถูกตนเองว่าต่ำต้อย..แล้วปล่อยให้เขาหรือเธอหลุดลอยไปกับคนอื่น?..หรือว่าเรายังทนเป็นลูกจ้างยืนทอดไก่อยู่หน้าเตา..แทนที่จะออกไปหาโอกาสใหม่ ๆ ให้ตนเอง…หรือยังมีทิฐิ..ไม่ยอมรับความบกพร่องของตนเอง..หรือยังทะนงว่าตนสูงค่าไม่ล้มลงมากองกับพื้น...หรือยังสูบบุหรี่ ดูดดมควันพิษให้เข้ามาทำลายร่างกายของคุณ และคนรอบข้าง...หรือ....
ถ้าวันนี้คุณอายุ 20 ปี คุณอาจเหลือเวลาอีกเพียงสองหมื่นกว่าวัน...เสียดายเวลาที่เหลืออยู่ของคุณบ้างหรือไม่?..ถ้าเสียดาย...อย่าลังเลที่จะแก้ไขตนเอง..หรือจะช่างหัวมัน ฉันไม่แคร์?
ถ้าคุณยังคิดไม่ออกว่าจะแก้ไขอะไร ลองเริ่มต้นง่าย ๆ ที่จะเลิกบุหรี่.. หยุดสูดดมควันพิษ และปล่อยให้อากาศรอบตัวสดชื่น เป็นของขวัญให้ตัวคุณเองและคนรอบข้าง..
...คุณต้องเลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเองและคนรอบข้าง...
...หรือคุณจะใช้เวลาที่เหลืออยู่ไปวัน ๆ...อย่างที่เรียกกันว่า “ฆ่า” เวลาเล่น..ก็ตามใจ...
เพราะว่า “เวลา” เป็นสมบัติมหัศจรรย์ที่เรามีมาตั้งแต่เกิดอย่างเท่า ๆ กัน แต่เรากลับมีเวลาอยู่ในโลกใบนี้ไม่เท่ากัน และได้ประโยชน์จากเวลาต่างกัน
โองการของพระเจ้าบทที่ 103 สั้น ๆ แต่มีความหมายชัดเจนในตัวเอง
“ขอสาบานด้วยกาลเวลา แท้จริงมนุษย์นั้น อยู่ในการขาดทุน นอกจากบรรดาผู้ศรัทธาและกระทำความดีทั้งหลาย และตักเตือนกันและกันในสิ่งที่เป็นสัจธรรม และตักเตือนกันและกันให้มีความอดทน”
จากสุขสาระ ฉบับที่ 206 เดือนพฤษภาคม 2564
มูลนิธิสร้างสุขมุสลิมไทย (สสม.)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น