เรื่องเล่าของ กลอเรีย จี. (มะเร็งปอด - ระยะที่ 1)

ทหารหญิงคนหนึ่งที่ผ่านการฝึกมาอย่างโชกโชน ชอบงานท้าทาย ชอบออกกำลังกายเพื่อจะให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น แต่เนื่องจากเธอโตมาจากครอบครัวที่ติดบุหรี่ และในสมัยนั้น (1979) ความรู้เรื่องพิษภัยบุหรี่ยังไม่แพร่หลาย เธอจึงรับนิสัยการสูบบุหรี่มาจากครอบครัว และสูบบุหรี่วันละหนึ่งซอง ชอบออกกำลังกาย แต่ติดบุหรี่จึงเป็นอะไรที่ย้อนแย้ง

Gloria G.
ในปี 2010 เธอเข้ารับการผ่าตัดไทรอยด์ หลังผ่าตัด เธอยังสูบบุหรี่! ไม่กี่เดือนต่อมา พบจุดที่ปอดของเธอ โชคยังเข้าข้างเธอ มันไม่ใช่มะเร็ง

ขณะติดตาม “จุดที่ปอด” เธอก็เริ่มคิดว่า ถึงเวลาบอกเลิกบุหรี่ได้แล้ว แม้ในขณะนั้นผลวินิจฉัยยังไม่ระบุว่าเป็นมะเร็ง แต่มันก็สร้างความหวาดกลัวให้แก่เธอ

ถึงเวลาแล้วที่สุขภาพต้องมาก่อน และบุหรี่ “ต้อง” เลิก เธอตัดสินใจเลิกบุหรี่ทันที เธอเชื่อว่าการเลิกบุหรี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่สามารถให้กับตนเองได้ และเธอไม่สูบบุหรี่อีกเลยนับแต่วันนั้นเป็นต้นมา

ในปี 2014 จุดที่ปอดกำลังเติบโต แม้ผลจะบอกว่ามันไม่ใช่เนื้อร้าย แต่บางครั้งมะเร็งก็ไม่พบจนกว่าหลังการผ่าตัดและเนื้อเยื่อจะถูกพิสูจน์

เธอหาข้อมูลในเรื่องการรักษาผ่านผู้เชี่ยวชาญหลายคนจนเกิดความเข้าใจถึงปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นก่อนและผ่าตัด  ในเดือนตุลาคม 2015 เธอตัดสินใจเข้ารับการผ่าตัดเอาเนื้องอกออก ตามคำแนะนำของแพทย์ และสองวันต่อมาก็ออกจากโรงพยาบาล ภายในสัปดาห์ต่อมา เธอกลับไปทำงานและรู้สึกดีขึ้นด้วย ความเจ็บปวดมีน้อยและดีกว่าที่คาดไว้มาก

หลังผ่าตัด แพทย์บอกแก่เธอว่าพวกเขาเอากลีบปอดขวาบนของเธอออก การตรวจชิ้นเนื้อระบุว่าเธอเป็นมะเร็งปอดระยะที่ 1 การทดสอบเพิ่มเติมแสดงให้เห็นว่ามะเร็งถูกกำจัดออกไปแล้ว และไม่จำเป็นต้องติดตามผลด้วยเคมีบำบัดหรือการฉายรังสี

เธอพยายามมองในโลกแง่ดีอยู่เสมอ บางครั้งเธอรู้สึกผิดที่สูบบุหรี่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา  

เธอกล่าวว่า “หลังจากที่เอาปอดบางส่วนออกแล้ว ฉันก็เหนื่อยเร็วขึ้น ฉันรู้สึกได้ถึงความแตกต่างของความจุปอด แต่ฉันยังสามารถวิ่งได้ และฉันกำลังพยายามสร้างความอดทน ฉันรักการออกกำลังกายและการวิ่งมาโดยตลอด ฉันได้ท้าทายตัวเองให้ลงวิ่งชิคาโกมาราธอนในปี 2018…”

“....เป้าหมายของฉันคือการมีรูปร่างที่ดีที่สุดในชีวิตเมื่ออายุ 57 ปี ฉันได้ออกกำลังกายและทำงานร่วมกับผู้ฝึกสอนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการวิ่งมาราธอน ชัยชนะสำหรับฉันคือการแข่งขันกับตัวเอง ไม่ใช่เพื่อแข่งขันกับผู้อื่น เป้าหมายของฉันคือการวิ่งมาราธอนทั้งหมดด้วยฝีเท้าของฉันได้สำเร็จ การวิ่งมาราธอนทำให้ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำ และหลังจากนั้น ฉันจะรู้สึกได้ถึงความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ ทั้งครอบครัวของฉันกำลังเชียร์ฉัน และฉันมีความสุขมากที่ได้มาอยู่ที่นี่และสามารถไปรับความท้าทายนี้ได้”

คุณผู้อ่านสามารถอ่านเรื่องราวของเธออย่างละเอียดได้ที่ https://www.cancercenter.com/patient-stories/gloriag


สุขสาระออนไลน์ฉบับที่ 216
เดือนธันวาคม 2565
มูลนิธิสร้างสุขมุสลิมไทย (สสม.)
www.muslim4health.or.th   

ความคิดเห็น