คนขี้บ่น

คืนวันที่ 31 ธันวาคม 2565 หลายบ้านคงออกไปเฉลิมฉลองตามสถานที่ต่าง ๆ ทั้งที่เมื่อลืมตาขึ้นมาในเช้าวันเริ่มต้นของศักราชใหม่ ท้องฟ้าก็ยังคงเป็นสีเดิม เหมือนเมื่อวันวาน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง 

ขณะที่อีกหลายบ้านต้องอดนอน ทนฟังเสียงเพลง เสียงประทัด เสียงพลุ เฉลิมฉลองการเปลี่ยนศักราชใหม่อย่างไม่เต็มใจ 

ฟุตบอลโลกที่กาตาร์ เราชื่นชมชาวญี่ปุ่นที่มีน้ำใจช่วยกันเก็บขยะหลังเสร็จสิ้นการแข่งขัน ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ แต่ในงานของเรา หลังเลิกงานเราเห็นขยะเกลื่อนเมือง! 

ขณะเดียวกันหลังงานเฉลิมฉลองในกรุงเทพฯเราได้ยินเสียงบ่นจากผู้ไปร่วมงานถึงความไร้น้ำใจของผู้ให้บริการรถแท็กซี่หลายคันไม่ยอมรับผู้โดยสารถ้าไม่ให้เหมาจ่าย และมีคำถามถึงภาครัฐว่าทำไมปล่อยให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า 

ก่อนสิ้นปีเราได้เห็นเรื่องราวความมีน้ำใจของผู้ประกอบการหลายคนที่มอบโบนัส มอบน้ำใจให้แก่พนักงานที่ทำงานอย่างแข็งขันกันหลายราย น่าดีใจแทนพนักงานทั้งหลาย ยิ่งน่าอิ่มใจเมื่อได้เห็นข่าวของกลุ่มพนักงานแห่งหนึ่งที่มีน้ำใจพากันแบ่งโบนัสให้แก่พนักงานรุ่นน้องที่ยังไม่มีโอกาสได้รับ หรือน้ำใจของคนขับรถโดยสารที่เรียกรับและนำพาผู้คนที่จะกลับบ้านปลายปีไปในเส้นทางเดียวกัน 

เพราะเศรษฐกิจในปีที่ผ่านมาซบเซาเนื่องจากโรคระบาด ลูกจ้างบางแห่งถึงกับท้อกับงานที่หนักกว่าที่คิด บางคนออกมาเล่าผ่านโซเซียลว่าตั้งใจจะลาออกเพราะงานหนักเหลือเกิน แต่เมื่อเห็นน้ำใจที่ผู้ประกอบการมอบให้ก็เปลี่ยนใจ และให้คำมั่นว่าจะขยันให้มากกว่าเดิม 

เราได้เห็นภาพของผู้ให้ที่ดูอิ่มเอมมีความสุข เราได้เห็นภาพของผู้รับที่น้ำตาคลอเป้าเมื่อได้รับน้ำใจจากผู้ประกอบการ  

เพราะ “ความมีน้ำใจ” คือความรู้จักเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น ความมีน้ำใจจึงตรงข้ามกับความเห็นแก่ตัว ความมีน้ำใจจึงทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้น และน่าอยู่ขึ้น

สุขสาระออนไลน์ ฉบับที่ 217
เดือนมกราคม 2566
มูลนิธิสร้างสุขมุสลิมไทย (สสม.)
www.muslim4health.or.th