มิตรสหายท่านหนึ่ง เล่าให้ฟังว่า...
เมื่อห้าสิบกว่าปีมาแล้ว จำได้ว่าช่วงปิดเทอมใหญ่ ผมได้ไปค้างบ้านคุณลุงที่แปดริ้ว คุณลุงทำโรงสี มีคนงานหลายคน ช่วงหัวค่ำคืนวันหนึ่งขณะที่พวกเรากำลังเพลิดเพลินกับอาหารเย็น ภรรยานายกอ คนงานโรงสีคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาขอความช่วยเหลือ เธอบอกว่านายกอถูกผีพ่อปู่เข้า ผมได้ยินก็หูผึ่งตามประสาเด็กวัยซนที่แม้จะชอบเรื่องเร้นลับ แต่ก็ยังรู้สึกหวาดกลัว ทำใจกล้า รีบวิ่งตามพี่รอง ลูกชายคุณลุง และภรรยานายกอไปที่เรือนคนงานในทันที
เมื่อไปถึงเห็นนายกอวางท่าใหญ่โตนั่งสูบบุหรี่ควันโขมง ตะโกนเรียกให้บรรดาเมีย ๆ คนงานนำของมาถวาย พูดเสียงดังว่าตนเองเป็นปู่ของไอ้กอ ไอ้กอมันประพฤติไม่ดี ชอบกินเหล้า ปู่เลยต้องมาสั่งสอน พี่รองลูกชายคุณลุงก็ถามไปว่าเป็นปู่ไอ้กอจริงหรือ นายกอ พยักหน้าตอบเสียงแหบแห้งว่าใช่ ถ้าอย่างนั้นต้องพิสูจน์ พี่รองกล่าว แล้วเดินไปหยิบตะเกียงน้ำมันก๊าดขึ้นมา ลนไปที่ท้องแขนของนายกอ
“ถ้าเป็นพ่อปู่จริง ต้องทนไฟได้” พี่รองพูดจบ ก็ค่อยๆ ยกตะเกียงน้ำมันก๊าดสูงขึ้น ขณะที่นายกอก็ยกแขนสูงขึ้น พร้อมกับเสียงหัวเราะจากบรรดาคนงานที่เข้าไปมุงดู เห็นนายกอค่อย ๆ ยกแขนข้างที่ถูกล้นไฟหนีความร้อนจากตะเกียงน้ำมันก๊าด จะด้วยเจตนาของพี่รองหรือเปล่า ไม่ทราบได้ ไม่นานนัก เปลวไฟจากตะเกียงก็ลามไปติดขนรักแร้ ส่งกลิ่นเหม็นไหม้ลอยมา...ที่สุดผีพ่อปู่ก็ต้องยอมออกจากร่างนายกอ
มีคำพูดติดปากอยู่เรื่องหนึ่งที่เราได้ยินกันอยู่เสมอ ๆ ว่า “ไม่เชื่ออย่าลบหลู่” เป็นถ้อยคำที่กล่าวปรามผู้ที่ไม่เห็นด้วยในเรื่องเร้นลับต่าง ๆ ให้สงบปากสงบคำไว้ อย่าได้แสดงความคิดเห็นใด ๆ ออกมา เพราะอาจได้รับอันตรายจากสิ่งเร้นลับนั้น ๆ ได้
สังคมไทยเชื่อในสิ่งเร้นลับ จนกลบปิดบังความคิดเห็นต่างที่อาจเป็นประโยชน์ได้ไปในที่สุด หลายครั้งความเชื่อเช่นนี้ทำให้เกิดเรื่องน่าเสียใจ เสียทรัพย์ และหลายครั้งอาจมีผู้อยากจะทักท้วง ด้วยเกรงว่าจะเข้าใจผิด จนทำให้ผิดใจกัน จึงจำต้องปล่อยให้ความเชื่อเช่นนี้ครอบงำผู้คนไปเรื่อย ๆ แต่ถ้าเราตัดใจได้ ทักท้วงไปด้วยเหตุและผล เรื่องที่น่าเสียใจ หรือเสียทรัพย์อาจไม่เกิดขึ้น
ส่วนเรื่องของนายกอ สุดท้ายมาสารภาพผิดว่าที่ทำเป็นผีเข้าเพราะกลัวคุณลุงดุเรื่องเมาเหล้า..เท่านั้นเอง!
ขอบคุณภาพประกอบจากเพจคนยโสธร
จากสุขสาระ ฉบับที่ 202 เดือนมกราคม 2564
มูลนิธิสร้างสุขมุสลิมไทย (สสม.)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น